เมื่อปีที่แล้ว ไปร่วมประชุมวิชาการนานาชาติที่เม็กซิโก ได้มาเขียนในบล๊อกนี้ให้เหตุผลว่าไปทำไม ไปร่วมประชุมกับเขาทำไม แม้ต้องเดินทางไปแสนไกล เสียค่าใช้จ่ายเป็นแสน (อ่านเรื่องไปทำไมที่ Link นี้) แต่มาปีนี้ กลับต้องมาคิดใหม่
ในปีนี้เป็นการประชุมใหญ่ หรือ Congress ซึ่งจะมีการแบ่งเป็นห้องย่อยๆ เสนอผลงานแต่ละหัวข้อกันไป โดยผมได้รับเกียรติให้เป็นผู้จัดหาคนบรรยาย และเป็นประธานร่วมในการดำเนินการบรรยาย ในห้วข้ออาหารหมักจากยีสต์ หรือแม้แต่ถ้าผมต้องการ ผมก็สามารถใส่ชื่อตัวเองให้เป็นผู้บรรยายในช่วงนี้ได้ด้วย นั่นก็หมายถึงผมจะได้เป็นผู้บรรยายที่ได้รับเชิญ (Invited speaker) ซึ่งนักวิชาการทั้งหลายต่างก็ต้องการจะเป็น
นอกจากเกียรติและโอกาสที่ได้รับแล้ว ทางเจ้าภาพยังเสนอจะยกเว้นค่าลงทะเบียนการเข้าประชุมให้ผมด้วย ในฐานะมาจากประเทศสารขันท์ที่ยากจน และต้นสังกัดไม่มีเงินให้ และยังเสนออีกว่า จะลองหาสปอนเซอร์มาสนับสนุนค่าใช้จ่ายส่วนอื่นของผม อันได้แก่ ค่าโรงแรม ค่าเครื่องบิน แต่ก็มิได้รับรองแน่ชัดว่าจะมีเงินให้เท่าไร
เมื่อต้นปีนี้เอง ผมยังมั่นใจว่าจะไปร่วมประชุมกับเขา แต่มาวันนี้ ได้มาตรึกตรองประกอบกับปัจจัยทั้งหลายรอบด้าน ทำให้ความคิดเปลี่ยนไป
เปลี่ยนไปอย่างไร ประการที่หนึ่ง ทุนวิจัยได้หมดลง หากเดินทางไปต่างประเทศในเดือนสิงหาคมปีนี้ คงจะเบิกจากเงินวิจัยมิได้ จะขอเงินจากมหาวิทยาลัยหรือ คงไม่หวัง กว่าจะผ่านเรื่องไปอนุมัติได้ ต้องผ่านเป็นสิบๆ โต๊ะ แต่ละโต๊ะก็ไม่ค่อยชอบเราเท่าไร โดยเฉพาะโต๊ะสุดท้าย
ประการที่สอง ถ้าเราจะไปประชุมวิชาการระดับนั้น เราก็ควรเป็นนักวิชาการ นักวิจัยที่มีผลงานสูสีใกล้เคียงกับเขา ที่จะเอาไปโชว์ระดับนานาชาติได้ แต่ปัจจุบันนี้ ห้อง Lab จะทำวิจัยยังไม่มี ห้องเดิมที่เคยมีนักวิจัยเต็มห้อง เดี๋ยวนี้เป็นห้องร้าง น้ำก็ไม่ไหล แอร์ก็เสีย ถูกทางการทอดทิ้ง และเพราะทิ้งงานวิจัยมาหลายปีไปทำงานบริหาร ก็เลยไม่ค่อยมั่นใจว่าจะมีอะไรไปบรรยายให้เขาฟัง
ประการที่สาม หลังจากทบทวนมานานว่าหลายปีที่ได้ลงทุนกับการไปร่วมประชุมนานาชาติ เราได้เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์หรือไม่ แน่นอนมีประโยชน์ แต่ว่าจำเป็นแค่ไหน เอามาช่วยให้เราได้ขอผลงานวิชาการเลื่อนตำแหน่งเป็น รศ. / ศ. หรือไม่ ตอบได้ว่าไม่จำเป็น ถ้าเราเขียนตำราวิชาการ กับมีผลงานวิจัยตีพิมพ์ ก็ขอ รศ. ได้แล้ว ไม่ต้องเอาศักดิ์ศรีความเป็นผู้บรรยายรับเชิญมาประกอบ
หรือจะเอาไปใช้สมัครเป็นผู้บริหาร จากผลการสรรหาคณบดีที่ผ่านมา ก็บอกอยู่แล้วว่า คุณสมบัติทางวิชาการไม่ได้มีผลกับการพิจารณาแต่อย่างใด เขาเอาคนที่เขาจะเอา (ซะอย่าง)
ประการสุดท้าย การประชุมครั้งนี้ ต้องเดินทางแสนไกล ถึงเมือง Madison รัฐ Wisconsin ประเทศสหรัฐอเมริกา ต้องต่อเครื่องบินหลายต่อ เดินทางนาน เคยบ่นไว้แล้วในเรื่องเดินทางข้ามเวลา คงจะเหนื่อยมิใช่น้อย
ก็เลยบอกเจ้าภาพไปแล้วว่า ขอบายละกันคราวนี้
